(< Lat. orans = biddend), een in de Oudchristelijke kunst vaak voorkomende, meestal vrouwelijke, figuur, in staande houding, met uitgestrekte armen en handen, en hemelwaarts gekeerde palmen voorgesteld. Het biddend gebaar herinnert aan de Antieke kunst (o.m. Biddende Knaap). In de catacomben-kunst vindt men de o. ca. 200 maal.
Sedert de 3e e. worden de o. dikwijls voorgesteld in een decor van bloemen, boomen, enz., of in de buurt van andere Christelijke symbolen of spreuken. Wellicht is de o. een symbool van gebed om redding en hulp, en later de concrete voorstelling van zielen der afgestorvenen, die dank of voorspraak uitdrukken. E. De Waele.