Fransch schilder en graphisch kunstenaar. * 4 Oct. 1814 te Gruchy bij Gréville, † 20 Jan. 1875 te Barbizon. Leerling o.a. van Delaroche. Ter wille van het geld begint M. kleine stukken in 18e-eeuwschen stijl en portretten te schilderen.
Zijn eigen idealen openbaart M. met het in 1848 geexposeerde schilderij „Le Vanneur”. In 1849 vestigt M. zich te Barbizon en volgt daar de richting, die zijn aanleg hem wees. M. is in hoofdzaak figuurschilder; het geestelijk element speelt bij hem een zeer groote rol: „C’est le côté humain qui me touche le plus en art”.
Dezen menschelijken kant weet M. echter op te heffen tot het verhevene („il faut pouvoir faire servir le trivial à l’expression du sublime”) en zoo verschijnen de eenvoudige boeren, die M. bij voorkeur afbeeldt, in een milde rust als de verheerlijking van den menschelijken arbeid. De Zaaier, de Arenleesters, het Angelus (alle in het Louvre) behooren tot de meest bekende van M.’s scheppingen. Daarnaast bezitten we ook landschappen en enkele pastels (o.a. in mus.
Mesdag te Den Haag), waaraan de juiste toonverhouding, gevoel voor het licht en voor de weidschheid der ruimte een meer modern karakter geven. Tijdens zijn leven verweet men M. zijn realisme en weigerde men zijn schilderijen op de salons. M. trok zich terug te Barbizon, waar hij zelf als een boer op het land werkte en de boeren om zich heen schilderde in een pathetische grootschheid en gecomponeerd op een wijze, die moderne beschouwers niet meer realistisch zullen noemen.
Fraaie voorbeelden van M.’s kunst bezit het Louvre, o.a. ook enkele landschappen, lyrisch van stemming en zwaarder van voordracht dan de impressionistische landschappen van vele zijner tijdgenooten.Lit.: Moreau-Nélaton, M. raconté par lui-même (3 dln. 1921). Korevaar-Hesseling.