Fransch liberaal staatsman en beroemd redenaar. * 2 Juli 1825 te Marseille, ♱ 20 Aug. 1913 te Saint-Gervais-les-Bains (Haute-Savoie). Werd advocaat te Parijs (1847). In 1857 in het Wetgevend Lichaam afgevaardigd, trad hij op als de eerste redenaar van de republikeinsche en liberale oppositie, die toen slechts vijf leden telde; in 1869 hoofd van een gematigde liberale regeeringspartij (Tiers Parti). Op 27 Dec. 1869 belast met de vorming van het eerste parlementair ministerie van Napoleon III, dat 2 Jan. 1870 optrad en het zgn.
Empire libéral inleidde. Binnenslands trachtte hij de liberalen met het Bonapartisme te verzoenen. Op het gebied van de buitenlandsche politiek ontbrak hem alle ervaring: met Gramont bekampte hij Bismarck en, onder den invloed van de hof coterie, dreef hij naar den oorlog tegen Pruisen. De eerste nederlagen van het Fr. leger leidden reeds op 9 Augustus 1870 tot zijn val; algemeen werd hem de schuld van den krijg toegeschreven en langen tijd herinnerde zijn naam aan de nederlaag.Hoofdwerk: L’Empire libéral (18 dln. 1894-1915); ook andere geschriften op het gebied van letterkunde, kunst, recht, politiek, enz.
Lit.: H. Seeholzer, Die letzten Tage des Ministeriums E. O. Juli bis Aug. 1870 (Zürich 1910); M. Th. Ollivier, É. O. Sa jeunesse (Parijs 1920) ; H. Salomon, Le ministère du 2 janvier (in: Revue de synthèse hist., XXXII1921). Zie ook onder → Napoleon III. Lousse.