Georges, Fransch-Belgisch schrijver van de naturalistisch-regionalistische richting; * 27 Mei 1854 te Antwerpen, † 31 Mei 1927 te Brussel. Een der stichters van de Jeune Belgique.
Zijn romans, sterk beïnvloed door de Elizabethiaansche schrijvers (Otway, Webster, Marlowe, Fletcher), die hij vertaald heeft, maken hem tot een der leidende Belgische auteurs van zijn tijd. Zijn werk is doorloopend in verzet tegen iedere beperking van natuurlijke krachten, hetzij op moreele of op sociale gronden.
Munt vooral uit in het schilderen der polders en der Antwerpsche Kempen. De menschen, die zich op dat landschap in felle kleuren afteekenen, zijn stakkers, zwervers, boosdoeners of geweldige primitieve boerenfiguren, gezien met de oogen van een Breugel.
Sterk uitgesproken partijdigheid voor hen, die een ongeremd natuurleven leiden, in dikwijls grof-beestachtige, zinnelijke en bloedige brutaliteit, maakt dat zijn werk met de grootste omzichtigheid is te hanteeren.Voorn. werken: Romans en Novellen: Kermesses (1884); Kees Doorik (1886); Nouvelles Kermesses (1887); La nouvelle Carthage (1888); Le cycle patibulaire (1892); Les fusillés de Malines (1893); Mes communions (1894); Escal-Vigor (1899); La fanaise d’amour (1900); L’autre Vie (1904); Les libertins d’Anvers (1912); Le terroir incarné (1923). — Lit.: Maurice Bladel, l’Oeuvre de G. E. (1922). Willemyns.