Cumulonimbus - ook onweerswolk, tweede soort in de fam. der wolken van verticale ontwikkeling, is ’n afzonderlijke, geweldige, sterk verticaal ontwikkelde wolkenmassa, waarvan het stapelvormige benedengedeelte zich in vorm van bergen of torens verheft en waarvan het bovengedeelte een vezelig weefsel heeft en dikwijls aanbeeldvormig is opgeschoven. Uit de c. vallen de neerslagsvlagen van regen, sneeuw, hagel en korrelsneeuw.
De c. geven dikwijls plaatselijke buien en onweders. Het front van een c. vertoont soms een donkeren boog (➝ Arcuswolk). De basis van de c. ligt gemiddeld op 1 km hoogte; de top is altijd hooger dan 4 km en reikt soms tot de bovenste lagen van de tropospheer. Onder de c. drijven soms flardenwolken, de fractostratus of fractocumulus, die de basis van den c. gedeeltelijk verbergen.
De horizontale uitgestrektheid van een c. is meestal meerdere km2. Het benedengedeelte bestaat in het algemeen uit vrij groote waterdrupjes of sneeuwvlokjes en het bovengedeelte uit ijsdeeltjes. Over de vorming boven land en zee ➝ Cumulus.
V. d. Broeck.
Lit.: Atlas international des nuages (Parijs 1932).