en het werkwoord erao komen alleen in de Griekse vertaling van het O.T. voor en niet in het N.T. Stauffer karakteriseert eros met de term „allemansliefde”.
Inderdaad is eros oorspronkelijk de hartstochtelijke, begerende, zinnelijke liefde, die de mens in een roes brengt en hem een groot geluksgevoel geeft. Zij werd later wel gesublimeerd (Plato, Plotinos), en als het ware het teken en het symbool van de ontmoeting met het bovenzinnelijke, maar de Bijbelvertalers hoorden toch in dit woord een heidense klank.
Daarom reserveerden zij de woorden eros, erao en erastès (resp. minne, minnen en minnaar) voor de menselijke liefde en wel bijna uitsluitend voor de sexuele (zie ook Agape).In de moderne psychologie wordt eros als de meer geestelijke liefde gesteld tegenover sexualiteit als de bruut-lichamelijke drift. J. v. D.
