(= liefde) is een Grieks woord, dat men buiten de bijbelse wereld zo goed als niet ontmoet. Het komt het meest voor in het N.T., dat dit woord, evenals het werkwoord agapao, aan de Griekse vertaling van het O.T. ontleende.
Daar zijn agapao en agape dé woorden voor „liefhebben” en „liefde”, en zij werden wellicht door de oude vertalers van de Hebreeuwse Bijbel met opzet gekozen, omdat zij minder erfelijk belast waren met heidense bijklank dan de woorden philia (= vriendschapsliefde) en eros. Het werkwoord agapao had, ook in het profane Grieks, de betekenis van „iemand met voorkeur liefhebben” en leek de Griekse vertalers daarom zeer geschikt om Gods uitverkiezende liefde te vertolken (zie Liefde).Naast de abstracte betekenis van „liefde” werd agape de technische term voor de liefdemalen van de Christenen, welke tot doel hadden de eenheid tussen de gelovigen te versterken en de armen te helpen. De agapen, welke de Christenen ook bij de Joden hadden gezien, hadden zeker plaats vanaf het einde van de tweede eeuw; voor de tijd van het eerste Christendom is volgens Jungmann (Missarum Sollemnia, 1, 20) 1 Kor. 11 : 17-34 de enige duidelijke tekst. De agapen schijnen de omlijsting te zijn geweest van de viering der H. Eucharistie.
j. v. D.
