een begrip dat vooral wordt gebruikt om de gedachte tot uitdrukking te brengen dat de schrijvers van de bijbel (Tenach) door God geïnspireerd werden bij het op schrift stellen van hun teksten, met als consequentie dat die teksten heilig en onfeilbaar zijn. Dit leidde tot een hermeneutiek waarin aan de kleinste details van de tekst grote waarde werd gehecht en waarin voor een van (de veronderstelde betekenis van) die tekst afwijkende mening geen plaats kon zijn.
Het was vooral in de Hellenistische tijd, de periode waarin Tenach min of meer tot afsluiting kwam (Kanon), dat de theorie van de goddelijke inspiratie van de heilige geschriften zich ontwikkelde.
