< G antinomia ‘tegenstelling in de wetten of regels’; syn. contradictie. Logische figuur waarbij twee contradictoir lijkende ideeën of principes tegenover elkaar worden geplaatst die allebei even logisch of noodzakelijk lijken (een bijzonder geval van antithese↗).
[1] In de rechtskunde gaat het om een tegenstrijdigheid bij de praktische toepassing van wetten of wetsprincipes.
[2] In de filosofie gaat het om tegenstrijdigheden tussen oordelen, stellingen of wetten. Bekend zijn de antinomieën van Kant: de conflicten in de zuivere en praktische rede. De eerste kosmologische antinomie heeft als these ‘De wereld heeft een begin in de tijd en grenzen in de ruimte’ en als antithese ‘De wereld heeft noch een begin noch grenzen’.
[3] In de logica noemt men de antinomie meestal een paradox↗.
