Praxiteles

betekenis & definitie

Praxiteles - Grootste Atheense beeldhouwer (4e eeuw v.C.). Hij was de zoon van de beeldhouwer Kephisodotos. Praxiteles belichaamde en vertolkte de geest van de 4e eeuw, zoals Phidias het voor de 5e eeuw gedaan had. Zijn meesterschap schuilt in de gave het menselijk lichaam tot stralende schoonheid te boetseren. Zijn beroemdste werken zijn: Hermes met de kleine Dionysos op de arm, teruggevonden in Olympia, het enige gaaf gebleven origineel van een Griekse beeldhouwer; Aphroditè van Knidos, het alom geprezen meesterwerk van de schoonheid, waarschijnlijk van 360 v.C.; een Eros, de god van de liefde; Apollo Sauroktonos (Apollo de hagedisdoder). Met Praxiteles is de eerbiedige schroom van de kunstenaar bij het beeldhouwen van een godheid afgelegd; een fijne, lichte toets in vorm en gevoelsexpressie komt ervoor in de plaats.