Als we moesten nadenken over elke stap die we zetten, zou het ons een hele tijd kosten voor we een paar honderd meter hadden afgelegd. Datzelfde geldt voor elke letter die we neerschrijven.
Gelukkig hoeven we ook daar niet over na te denken; lopen en schrijven leren we op de duur zó goed, dat zij gewoonten worden, die we bijna automatisch kunnen verrichten.Gewoonten nemen een grote plaats in ons leven in. Het vastknopen van veters, het dichtmaken van overhemden en jassen, het gebruik van mes en vork bij het eten, het poetsen van tanden, het omdraaien van de lichtschakelaar en het wachten voor een rood stoplicht - het zijn allemaal gewoonten geworden, die we op de juiste manier verrichten zonder er verder over na te denken. Een gewoonte ontstaat door iets steeds opnieuw te doen. Behoefte en noodzaak spelen eveneens een grote rol bij het vormen van een gewoonte. Lopen zou nooit een gewoonte kunnen worden als de mens zonder die bezigheid even gemakkelijk en even plezierig door het leven zou kunnen gaan.
Hoewel gewoonten erg belangrijk voor ons zijn, kunnen we ons ook slechte gewoonten aanwennen. Veel mensen bijvoorbeeld hebben een gewoonte ontwikkeld verkeerde houdingen te kiezen bij het lopen, zitten of staan; andere bijten op hun nagels zonder dat ze dat zelf in de gaten hebben; weer anderen letten niet meer op stoplichten of hebben onplezierige tafelgewoonten. Het is erg moeilijk om zo’n slechte gewoonte af te leren; juist omdat niemand er bij nadenkt. Gewoonlijk is het gemakkelijker een goede gewoonte aan te leren dan een slechte te ontwennen. Het is daarom een goed principe er zich van te overtuigen dat men iets nieuws op de juiste wijze doet vóór het een gewoonte is geworden.