bij de westersche geschiedschrijvers bekend onder de namen van Meledijn en Melek-el-Qtiemel, ondste zoon van Melik-el-Adel, volgde 1218 zijnen vader op den troon van Egypte. Eene armee van 400,000 Kruisvaarders had zich van Damiette meester gemaakt terwijl zijn (vader nog leefde : de nieuwe sultan kon eerst in 1221 bezit nemen van die stad, toen de Christenen, door gebrek aan het allernoodigste gedwongen, de haven ontruimden.
In 1229, toen er een twist gerezen was tusschen zijne beide broeders, waarvan de een over Syrië, de andere over Palestina regeerde, koos M. de partij van eerstbedoelden ; en om den anderen afbreuk te doen, haalde hij keizer Frederik II over om eenen inval te komen doen in Palestina : doch reeds spoedig rouwde het hem, zulk eenen duchtigen bondgenoot te hulp geroepen te hebben, en om zich van hem te ontdoen zag hij zich genoodzaakt hem Jeruzalem af te staan. In 1238 zijn broeder Aschraf gestorven zijnde, maakte M. zich van diens rijk meester, ten nadeele van zijnen anderen broeder Melik-el-Saleh. Hij stierf kort daarna op 70-j. leeftijd. Melik-el-Kamel beschermde kunsten en wetenschappen, beoefeude die zelf met talent, en was verdraagzaam jegens de Joden en jegens de Christenen.Zijne zonen waren:
1) een tweede Melik-el-Adel, die hem in Egypte opvolgde, maar die zich door zijne losbandige levenswijs en zijne groote onbekwaamheid derwijze veracht maakle.dat bij 1240 afgezet werd en in den kerker geworpen, waar hij acht jaren laterstierf;
2) Melik-el-Saleh-NedzjmEddyn, die eerst over Mésopotamie regeerde, en die vervolgens op den troon van Egypte gebracht werd in de plaats van Melik-el-Adel II (1240).
