aanvoerder van engelsche flibustiers, geb. in het land van Wallis, verwierf de vriendschap van den ouden flibustier Mansfleld, die hem tot zijn vice-admiraal benoemde, en kort daarna stierf (1668). Met 12 vaartuigen, bemand met 700 koppen, tastte M. eerst eene stad op Cuba aan, en liet zich daar eene zware som als brandschatting betalen; stormenderhand veroverde hij Porto-Bello, en vernielde het fort van Maracaïbo.
Vervolgens begaf hij zich naar Jamaica (1669), met het voornemen om van hetgeen hij thans rijk was stil te gaan leven; doch reeds in 't volgende jaar stak hij andermaal in zee met eenc vloot van 37 schepen, deed eenen strooptocht langs de kusten van Nicaragua, rukte met 1300 man op Panama aan (1671), bemachtigde die stad en slak haar in brand, en handelde op dezelfde barbaarsche manier met Porte-Bello. De koning van Engeland maakte aan die verwoestingen een einde, door met Spanje vrede te sluiten. Na zich in Europa wegens zijne handelwijze verantwoord te hebben, keerde M. naar Jamaica terug, trad daar in het huwelijk,en sleet er zijne overige levensdagen rustig.
