(prins), generaal in oostenrijksche dienst, beroemd evenzeer door zijne verstandelijke begaafdheden als door zijne lichamelijke schoonheid en minzaamheid, en niet minder door zijne krijgskundige talenten, geb. te Brussel 1735, uit het geslacht der prinsen van Ligne, gest. 1814. Door eene onwederstaanbare neiging voor het krijgsmansleven aangespoord, nam hij reeds op 18-j. leeftijd dienst, onderscheidde zich in het oostenrijksche leger zoowel in den Zevenjarigen oorlog als in de daarop volgende veldtochten, en werd in 1771 tot luitenant-generaal benoemd.
Hij stond in hooge gunst bij Maria-Theresia, en vooral bij Jozef II; werd door dezen vorst 1782 belast met eene zending naar Rusland, bij Catharina II, die hem reeds spoedig op eenen voet van de grootste vertrouwelijkheid behandelde; in 1788 streed hij met den russischen generaal Potemkin legen de Turken, en droeg veel bij tot de inneming van Belgrado (1789). Ten onrechte verdacht de hand gehad te hebben in den opstand der Nederlanden tegen Oostenrijk, werd hij door de opvolgers van Jozef II ter zijde geschoven ; Frans H verleende hem echter in 1808 den titel van veldmaarschalk. De prins de L. heeft een groot aantal geschriften nagelaten, die, allen in het Fransch geschreven, uitmunten door kernachtigheid en oorspronkelijkheid. Zijne Oeuvres, uit meer dan 30 dln. in 12° bestaande (Weenen en Dresden 1807) zijn eerstens militaire geschriften (waaronder men opmerkt een Dagboek van al de oorlogen waaraan hij deelgenomen heeft, en een Vie duprinceEugëne); en overigens diverse werken in proza en poëzie.
