(Delfzijl 1946)
Schrijfster (Nederlands en Gronings), journaliste en tekenares. Groeide op in Zuidhorn en studeerde Nederlands en Spaans in Groningen. Ze vertrok in 1974 naar Amsterdam, waar ze tot 1990 redacteur was van de Groene Amsterdammer. Steenhuis publiceert reisverhalen, interviews met internationale schrijvers (In de cakewalk, 1990), verhalen en gedichten (o.a. in Krödde en Noorderbreedte). Ze schreef samen met haar echtgenoot Jan Joost Teunissen Chileens Dagboek (1974), Revolutie en realisme (1982) en Weerzien met Chili (1994). Samen met Kiki Amsberg schreef ze Denken over liefde en macht (1982) en Een branding van Beelden (1996).
Onder het pseudoniem Beeltje de Noord publiceerde ze een boek over de dagboeken van drie Groningse meisjes: De wereld als voorstelling en wil (1988). Voor Kostverloren schreef ze het essay Gruin en griesblaauw en stainrood (1996). In 1999 verscheen haar verhalenbundel Het meer van verhalen (Amsterdam). Ze werkte mee aan De Ommelanden, een bundel verhalen over het Groninger platteland.
Haar tekeningen zijn kleurig en expressief, geïnspireerd door De Ploeg en het Noord-Duitse expressionisme; tentoonstellingen onder andere op de borg Rusthoven te Wirdum (1999).
Lit: Schrijvers aan het woord (Groningen 1992); Groningen Geschreven (Groningen 1994).
Steenhuis, Hendrik Pieter
(Appingedam 1850 Groningen 1934)
Organist, klokkenist, componist en koordirigent. Opgeleid door J. Worp en zijn eigen broer Tjerko (Appingedam 1839 - Groningen 1865); laatstgenoemde was vanaf 1858 organist van de Nieuwe Kerk te Groningen en studeerde in 1860/61 in navolging van Worp in Leipzig. Steenhuis was beiaardier van de Martinitoren in Groningen (sinds 1890). Als organist was hij werkzaam te Sappemeer, hervormde kerk (1875-1891) en Groningen, Nieuwe Kerk (1891-1901) en Martinikerk (19011934). De door hem gestichte piano- en orgelhandel bestaat nog steeds en is tegenwoordig gevestigd in Glimmen. Steenhuis was ook als componist actief, onder andere van het Nieuw vierstemmig Koraalboek der Psalmen, Lof- en Bedezangen (1899); zijn lesmethode De Harmoniumspeler (1900) werd vele malen herdrukt.
