(R.wold, Dwingeloo, N.-Dr.); buten (ZW.-Dr., Balinge, Borger, Valte); beuiten (Donderen); buiten (Zuidlaren, Gie terveen, Ann. kan.), verl. dw. böt
aanleggen (van vuur). 't vuur op d'hil b(e)uten, waarin hil = hooizolder − gevaarlijk spei spelen (Valte). Samenst.: anbeuten, opb.; vuurbeuten − verouderd volksgebruik te Coevorden (D. V. 1841, blz. 221, Podagr. I, 120); vuurtiesbeuten (Eext); vuurtjesbuten (D. V. 1845, blz. 197, ook op Paaschmaandag), vuurtiebuten (Rolde), -buiten (Eelde).
