beus
1° flink, vlijtig; erg, veel; 'n beuze warker (Borger. Vries, Lhee, R.wold), 'n beuze kerel in 't wark (Eelde); hi leert beuze (Zuidwolde, Diever, R.wold), beus eten (Dwingeloo). Te Roden in dezen zin bot eten, 'n botte kerel; een lomperd heet een botte schevel. 2° kwaad: 'n beuze motte (alg.), 'n heuze hond (Ruinen, R.wold); de beuste koenen hebt de stompste horens (in Zuidenveld), die de minste macht hebben, vitten en bestellen het meest = menschen de gien stroo kunt kepot biten, niks uut 't stroo kunt zetten, proten 't meenst mee (Vries, Eelde); gevaarlijk (Zweeloo, Wachtum, Dwingeloo): een beus mes. 'n beuze kerl. Zie boezekerl (Coevorden).
