1809—1898. Christen staatsman en theoloog in Engeland.
Van burgerlijke afkomst; conservatief in de politiek ; bevorderde in het kerkelijke de Puseyistische beweging en voerde strijd voor de High Church; in 1845 werd hij secretaris van „Koloniën”. Hij bracht de „Iersche kwestie” tot een goed einde (eigen Parlement).
Het toppunt van zijn invloed bereikte hij toen de Fransch-Duitsche oorlog uitbarstte, 1870. In 1886 maakte hij plaats voor Salisbury.
De gruwelen door de Turken op de Armeniërs gepleegd, in 1896, riepen hem nogmaals in het openbare leven terug; krachtig trad hij tegen den Sultan van Turkije op. Tot zijn geschriften behooren: zijn Commentaar op de Psalmen, 1895, The impregnable rock of Holy Scripture, 1898.
