Bekend Amerikaansch opwekkingsprediker. 19 November 1863 werd hij geboren te Ames, in den staat Iowa. Na het doorloopen der „High School” (Hoogere Burgerschool) te Nevada in dienzelfden staat, en na studie aan de Northwestern Universiteit, werd hij „professional baseball player”, 1883—1890.
In het laatstgenoemd jaar werd hij krachtdadig bekeerd in de Pacific Garden Mission te Chicago en diende de volgende vier jaren in de Young Men’s Christian Association. In het jaar 1896 begon hij zijn arbeid als evangelist.
Buitengewone resultaten waren het gevolg van zijn „veldtochten”, i. e. evangeliseerende campagnes op groote plaatsen, gewoonlijk een maand of zes weken durend, met medewerking van plaatselijke evangelisch-gezinde predikanten.Met buitengewone welsprekendheid trad hij op. Iemand die hem nooit gehoord heeft kan zich onmogelijk een adequate voorstelling vormen van de geweldige en overweldigende opeenstapeling van allerlei epitheta die als een stortvloed van zijne lippen vloeien. Sunday weet de Engelsche taal, zooals in Amerika gesproken, te smeden en te kneden op onovertroffen wijze. Wat te meer indruk maakt op het gewone volk is zijn gebruik maken van het taaleigen der lagere volksklassen, het zoogenaamde „slang”. Die impressie wordt verdiept door gebruikmaking van allerlei uitdrukkingen en gebaren ontleend aan de kringen van het in de Vereenigde Staten zoo populaire „baseball” spel. Voeg hier aan toe allerlei buitengewone acrobatische toeren zooals het springen op den predikstoel, of op andere op het podium aanwezige meubelstukken, om wat Sunday bedoelt op grafische wijze voor te stellen.
Het meest welsprekend is deze evangelist wanneer hij toornt tegen den sterken drank. Zijn sermoen over „booze” is een meesterstuk sui generis. Wat velen verzoent met zijne excentriciteiten is Sunday’s trouw aan den gekruisten Heiland. Hij predikt den Christus der Schriften in zijne Middelaarsvolheiden onontbeerlijkheid.In groote, speciaal voor hem opgerichte „tabernacles”, met ruimte voor duizenden, werden van 1904—1907 elke maand van 1000 tot 5000 „bekeerlingen” gemaakt. Zij die zich door het opsteken der hand gedrongen verklaren om den Heiland en zijn dienst te kiezen, en de paden der zonde te verlaten, worden genoopt om daar publiek bewijs van te geven door aan het einde van den desbetreffenden dienst naar voren te treden, langs de met zaagsel bedekte gangen, om den evangelist de hand te drukken en hun naam en adres op te geven aan zijne helpers, (een goed georganiseerde „staff”), met aanduiding van de door hen geprefereerde kerkengroep. Deze kaarten worden verzonden aan de plaatselijke leeraars der respectieve groepen tot verdere geestelijke bearbeiding der „bekeerlingen”, de „sawdust trail hitters”.
Wat het blijvende der resultaten betreft —dit hangt veelszins af van getrouwheid en ijver, al of niet getoond door bovenbedoelde predikanten. Er is meer permanente vrucht op Sunday’s arbeid, dan men zich soms voorstelt. In den loop der jaren is de evangelist meer bezadigd geworden in zijn arbeid en arbeidsmethoden en treedt meer op in de gewone kerkgebouwen. In 1903 werd hij geordend als predikant der Presbyteriaansche kerk. Westminster College (United Presbyterian) verleende hem in 1912 eershalve den graad van D. D. (doctor divinitatis).
Groote hulp wordt Sunday verleend door zijne waardige en begaafde wederhelft „Ma” Sunday (geboren Helen A. Thompson), met welke hij in 1888 in het huwelijk trad.
Van zijne enorme „honoraria”, aan het einde der evangeliseerende „campagnes” als „free-will offerings” ontvangen, wordt naar bevoegde zijde beweert, een groot deel besteed aan het onderhoud van zendelingen. Van Sunday verschenen vele predikaties in druk. Orienteerend over hem en zijn werk is Billy Sunday door Dr J. van Lonkhuyzen, J. H. Kok, Kampen, 1916.
