werd den 16den Mei 1829 uit een aanzienlijk en niet onvermaard geslacht te Amsterdam geboren. De lezing van een leerrede naar Lucas 13 : 1—5 (La Repentance) van Ds Gaussen was het middel in Gods hand, waardoor hij zijn Heiland leerde kennen.
Doopsgezind, voelde hij zich toch met alle geloovigen een, en zoo behoorde hij tot een der laatste mannen van het Reveil. Over deze beweging schreef hij twee boeken: Het Reveil in Nederland (1890) en Uit de dagen van het Reveil (1900).
Zijn geheele leven heeft hij gewijd aan de Christelijk Jongelingsvereenigingen. Hij behoorde tot de oprichters der Vereeniging tot bevordering van Evangelisatie, die den lsten October 1851 aan eenige jongelingen haar ontstaan dankte, en later de Jongelingsvereeniging Excelsior heette.
Ook in de Commissie der Vereeniging onder den Handwerksstand, die kort daarop verrees, had hij zitting, gelijk hij in 1853 behoorde tot de oprichters van het Nederlandsch Jongelingsverbond. In 1857 werd hij hoofdredacteur van De Jongelingsbode, die toen voor het eerst verscheen.
Gedurende 38 jaren, waarvan 25 jaar als bondsvoorzitter, heeft de heer Van Oosterwijk Bruyn als bestuurder en redacteur volijverig het Nederlandsch Jongelingsverbond gediend, doch was toen door ziekte gedwongen zijn functies neer te leggen. Hij overleed in 1903.
