De stichter van het Leger des heils (Salvation Army), werd in 1829 te Nottingham geboren. Zijn ouders behoorden tot de Episcopaalsche kerk, maar hij ging op 14-jarigen leeftijd reeds tot de Methodisten over.
Toen hij 17 jaren oud was, werd hij reeds aangesteld tot leekenprediker. In 1862 brak hij met het Methodisme en begon hij geheel zelfstandig te evangeliseeren.
In 1865 kwam hij in Londen. Zijn doel was, in Oost-Londen te arbeiden.
Eiken avond kon men hem met enkele volgelingen zien, onder een lantaarn staande. Dan predikte en zong hij.
Men bewees hem echter geen bijzondere aandacht. Niemand zag in hem den man, dien hij later geworden is.
Zijn optreden scheen zonder vrucht te blijven, maar een van de kenmerken en eigenschappen van Booth was bewonderenswaardige volharding. Smaad en vervolging verdroeg hij met de grootste lijdzaamheid.
Langzamerhand begon hij op middelen te zinnen, om het publiek te trekken. En hij vond die.
In 1878 was zijn arbeid zoover gevorderd, dat hij aan een eigen organisatie kon denken.
