Driemanschap, regeeringsvorm, waarbij het hoogste gezag in handen is van drie personen. Met dezen naam wordt in ’t bizonder aangeduid de gezamenlijke uitoefening van de regeeringsmacht in Rome door Caesar, Pompejus en Crassus, 60 vóór Chr., en later door Antonius, Octavianus en Lepidus, 43 vóór Chr.
Het eerstgenoemde triumviraat was slechts een particuliere afspraak tusschen de drie staatslieden; het tweede werd van staatswege erkend.
