dat eigenlijk toevoeging beteekent, is de naam voor een verzameling van baraitha’s, dat zijn overgeleverde Joodsche bepalingen en mededeelingen, die R. Juda niet belangrijk genoeg vond, om in de Mischna op te nemen (baraitha beteekent eigenlijk buitenstaande traditie).
In de Tosefta zijn zeer vele overleveringen, waaraan wel degelijk waarde mag toegekend, evenveel waarde als aan de overleveringen der Mischna.
Hoe eigenlijk de verhouding van de Tosefta tot de Mischna precies is, is nog niet met volkomen zekerheid aan te geven.
Er zijn Joodsche geleerden, die meenen, dat in de Tosefta ons bewaard is de Palestijnsche Mischna, en dat de Mischna, gelijk wij die hebben, in Babylonië opnieuw geredigeerd is;dezemeening wordt ook voorgestaan in het werk van M. S. Zuckermandel: Tosefta, Mischna und Boraitha in ihrem Verhältnis zu einander, oder palästinenische und babylonische Halacha, Frankfurt a/Main 1908.
Deze Zuckermandel heeft ook een complete uitgave van de Tosefta bezorgd.
De Tosefta is, gelijk de Mischna, ook in 6 sedarim of hoofdafdeelingen verdeeld, die correspondeeren met die der Mischna. Er ontbreken 4 tractaten in de Tosefta, maar het tractaat Kelim valt in de Tosefta in drie aparte deelen uiteen, zoodat er tenslotte in ’t geheel maar 2 tractaten minder zijn in de Tosefta, dan in de Mischna.
Voor litteratuur, zie behalve’t genoemde werk van Zuckermandel: Dr N. Brüll, Begriff und Ursprung der Tosefta, in Jubelschrift zum neunzigsten Geburtstag des Dr L. Zunz, Berlin, 1884, p. 92—110.
