Een Italiaansch godgeleerde en geschiedkundige, geboren 1811. In 1832 werd hij monnik te Monte-Cassino.
Onder Leo XIII stond hij in hooge eere. Hij werd vice-president van het Vaticaansche archief en tegelijk algemeen inspecteur van de kerkelijke gedenkteekenen in Italië.
In 1887 wilde hij een verzoening bewerken tusschen kerk en staat. Hij schreef daartoe La conciliazione.
Daardoor viel hij in ongenade bij den paus en trok zich in het klooster te Monte-Cassino terug. Wat er in dat klooster voor de wetenschap geschied is, beschreef hij in zijn belangrijk boek Storia delta Badia di Monte-Cassino (3 dln 1841—1843).
Hij eindigt dat boek met deze woorden: tegenwoordig bewonen ongeveer 20 monniken de ruime kloostergebouwen deze geven zich veel moeite om een college van 15 knapen, die het monnikengewaad dragen, op te voeden. Zij besturen het seminarie van de diocese Cassino, dat tegenwoordig 60 leerlingen telt.
Bovendien arbeiden zij aan de uitgaven van oude archiefstukken” (Archiva Cassinese).
