wordt in het Nieuwe Testament drie maal genoemd (Joh. 6 : 1, 23; 21 : 1). De stad lag aan den Westkant van het meer Gennezareth, en tegen dit meer of de Zee van Galilea aan, in het beste deel van Galilea, zooals Jozefus zegt.
Zij werd volgens dezen Joodschen schrijver omstreeks 26 na Chr. gebouwd door Herodes Antipas, den moordenaar van Johannes den Dooper (Matth. 14 : 1 v.v.), en den bespotter van den Heere Jezus (Luc. 23 : 9—11). Hij noemde haar Tiberias, ter eere van den Romeinschen keizer Tiberius.
Het zal allicht niet een geheel nieuwe stichting geweest zijn, omdat er sprake is van een oude begraafplaats, die verwijderd had moeten worden, en waarom de Joden er eerst bezwaar tegen hadden, daar te wonen. In hare nabijheid, in een vlek Emmaüs (of Hammath, Joz. 19 : 35), bevonden zich warme bronnen.
Herodes bevolkte deze stad deels door er met dwang inwoners te plaatsen, deels ook door er inwoners heen te lokken door aanbieding van verschillende voordeelen. De stad breidde zich zeer uit.
Zij werd tot hoofdstad van Galilea gemaakt, inplaats van Sepphoris. Haar raad was 600 leden groot.
Zij had een Grieksch karakter. De meeste harer inwoners waren Joden, wier getal later nog meer de overhand kreeg.
In den Joodschen oorlog koos zij de partij der opstandelingen, totdat zij voor Vespasianus hare poorten ontsloot. Van hare politieke beteekenis beroofd, werd zij, na den val van Jeruzalem, een paar eeuwen de zetel van het Joodsche Sanhedrin en van de Joodsche geleerdheid.
Van de derde tot de vijfde eeuw zijn hier de Mischna en de Palestijnsche Talmud ontstaan.De Heere schijnt nimmer in deze stad geweest te zijn.
Zij verviel later, is nu een vuil stadje met armoedige huisjes, telt slechts enkele duizenden inwoners, en heet Tabariyeh.
