Op aandrang van den landgraaf Philipp von Hessen kwamen in Juni 1529 na den rijksdag te Spiers in Rodach afgevaardigden tezamen van de Evangelischen, wat echter tot geen resultaat leidde. Na den rijksdag te Augsburg in 1530 riep Philipp andermaal een vergadering bijeen van de evangelische stenden.
Deze vergadering gehouden 22 December 1530. In Maart 1531 werd te Schmalkalden een bond gesloten voor zes jaren.
Op een tweede samenkomst in Frankfurt, in hetzelfde jaar gehouden, werden de bepalingen vastgesteld. De keurvorst van Saksen en de landgraaf van Hessen werden als de hoofden erkend.
Door bemiddeling van Philipp trad ook hertog Ulrich van Würtemberg tot den bond toe. In 1537 was er te Schmalkalden een verzameling van alle leden van den Bond, omdat men een confessioneelen grondslag noodig had.
De hoop van de kerken, dat de Lutheranen en Zwinglianen het niet met elkander zouden kunnen vinden was de bodem ingeslagen. Het Protestantisme, zoowel van Noordals Zuid-Duitschland, was nu een politieke partij in het land geworden.
Het recht van gewapend verweer, dat vroeger meer dan eens bestreden was, werd nu erkend. Men zou, wanneer de nood het vorderde, zelfs met wapenen tegen den keizer optreden.
