Geboren 1777 te Stramberg in Moravië uit vrome, oorspronkelijk Roomsch-Catholieke, ouders. In 1798 kwam hij als linnenwever naar Breslau.
Daar sloot hij zich bij de „opwekking” aan. Hij studeerde in Halle en Leipzig.
In 1810 werd hij predikant van de Luthersche gemeente van Boheemsche ballingen en tegelijk Duitsch predikant te Dresden. Daar hield hij bijbellezingen en hield spreekuren.
Hij riep tot bekeering en velen kwamen dan ook tot bekeering. Hij hanteerde het zwaard des geestes met vaste hand.
Langzamerhand begon hij tyrannie over de gewetens te oefenen. In 1825 gaf hij uit: Der christliche Glaube in Predigten.
Dat boek werd voor de Stephanisten een norm voor leer en leven. Nu begon hij nachtelijke vergaderingen te houden, die in geen goeden reuk stonden.
In 1835 werden deze verboden.
Ze werden nochtans door hem voortgezet.
In 1837 werd hij wegens ontuchtigen levenswandel door de Boheemsche gemeente afgezet. Hij werd ook aangeklaagd van verduistering van gelden.
In 1838 vertrok hij met 6 predikanten, lOcandidaten, 4 onderwijzers en 700 aanhangers naar Noord-Amerika. Daar nam Stephan den bisschopstitel aan.
Stephan liet zijn volgelingen een „onderwerpingsoorkonde” teekenen, waarin zij beloofden in alle kerkelijke aangelegenheden Stephan te gehoorzamen. In Sint Louis leidde hij een overdadig en onzedelijk leven.
De doorhem misbruikte vrouwen openbaarden eindelijk zijn schande. In 1839 werd hij afgezet.
Hij stichtte nu een gemeente te Illinois en stierf in 1846. Stephan was een droeve verschijning.
In den beginne meende hij het misschien goed.
Zijn geestelijk overwicht over anderen, voornamelijk vrouwen, was oorzaak van grenzenlooze aanmatiging.
Hij verloor alle waakzaamheid en voorzichtigheid. Zijn volgelingen bleven kerkelijk georganiseerd.
In 1848 werden ze ingelijfd in de „Duitsch Evangelische Synode van Missouri, Ohio en andere staten”. Daarin had voornamelijk Prof.
F. Walther de hand gehad.
