Geboren 1782 te Schipario (Bergamo), kwam in 1799 in een klooster van de officieel onderdrukte Jezuietenorde. Hij leerde in Napels vreemde talen en verwierf zich naam als dichter.
Van 1814—1819 was hij werkzaam in Milaan aan de Ambrosius-bibliotheek voor Oostersche talen. In 1819 benoemde paus Pius VII hem als eersten bibliothecaris op het Vaticaan, waar hij de ontdekkingen van litterarische schatten, welke hij in Milaan begonnen was, voortzette.
Hij stierf in 1854. Hoofdwerken zijn: Scriptorum vett. nova collectio e Vaticanis codicibus edita 1825—38 (10 dln).
Classicorum auctorum e Vaticanis codd. editorum 1828—38 Romae (10 dln). Novae patrum Bibliothecae 1844—54 (7 dln).
Specilegium Romanum 1839 (18 dln). Vet. et Nov.
Test. ex antiquissimo codice Vaticano 1857. Daar hem de tijd ontbrak al deze werken zelf uit te geven, deden Karl Vercellone en Prof.
Spezi het na den dood van Mai Angelo.
