Geboren 1651, zoon van den hertog Noailles, heeft uitgemunt door vroomheid en gaven. Hij klom spoedig op tot bisschop van Chalons en in 1695 werd hij aartsbisschop van Parijs.
Deze benoeming en vooral zijn begunstiging van de Jansenisten maakte, dat de Jezuïeten hem haatten. In 1700 werd hij benoemd tot kardinaal.
Terwijl hij zich eerst aan de zijde der Appellanten schaarde en zich tegen de bul Unigenitus verklaarde, en deswege onaangenaamheden ondervond van den paus en van den koning Lodewijk XIV, verklaarde hij zich later voor de pauselijke bul (1728). Hij stierf 4 Mei 1729.
Zijn milddadigheid is grooter geweest dan zijn karaktervastheid. Hij stond in vriendschappelijke betrekking met Zinzendorf.
Deze betrekking werd door Zinzendorf niet verbroken, zelfs niet toen Noailles duidelijk genoeg in zijn godsdienstige overtuiging een groote verandering onderging. Die eerst een vriend der Appellanten was, werd later hun bestrijder.
