werd geboren 1776 te Coblentz. Hij heeft in de eerste plaats beteekenis gehad op staatkundig terrein als behoorende tot de Duitschers, die sympathie hadden voor de denkbeelden, die aan de Fransche revolutie ten grondslag lagen.
Nadat Görres tijdens de eerste revolutie periode een staatkundige rol had gespeeld, werd hij leeraar in de natuurkunde en schreef hij boeken over natuurkundige onderwerpen. In een volgende periode van zijn leven arbeidt hij op litterair terrein, totdat hij na 1813 zich weer een oogenblik in de politiek begaf.
In 1819 ontsnapte Görres slechts door de vlucht naar het toen Fransche Straatsburg aan de gevangenschap.Later woonde hij in Zwitserland. In de laatste periode van zijn leven toonde hij liefde voor mysticisme en ultramontanisme. Hij wierp zich op als verdediger van de Roomsche kerk, die naar hij meende, zijn denkbeelden zou verwezenlijken. Door een ander werd hij in 1827 benoemd tot hoogleeraar in de geschiedenis te München en werd het hoofd van de ultra-Roomschen. In tal van werken heeft hij, die vroeger de kerk gesmaad had, toen de belangen van de Roomsche kerk verdedigd. Görres overleed in Januari 1848.
Görres was een veelzijdig, maar ook een eigenaardig man. Streng wetenschappelijk arbeiden was zijn fort niet, daartoe was hij te impulsief. Eigenaardig, maar ook teekenend is, dat zoowel het ultramontanisme als het oud-catholicisme zich op Görres beroepen en dat niet zonder recht. In 1876 ontstond de „Görresgesellschaft” tot bevordering van de Roomsche wetenschap in Duitschland.
