Ook wel Ravens geheeten, werd geboren te Leiden. Den 19den Juni 1595 werd hij bij de literarische faculteit aldaar ingeschreven.
Waarschijnlijk is hij ter voltooiing zijner studie naar Frankrijk getrokken en heeft hij hier de academie te Sedan bezocht. Na zijn terugkeer werd hij nu aan de Leidsche hoogeschool ingeschreven bij de theologische faculteit (2 September 1605).
Peremptoir werd hij geëxamineerd in de classis Leiden (7 Maart 1606), terwijl hij den 27sten Mei 1606 als dienaar des Woords te Leiden bevestigd werd. Aanvankelijk Calvinist, werd hij al spoedig Arminiaansch en trad hij vooral na 1608 als zoodanig op.
Hoewel heeren curatoren hem gaarne na Arminius’ dood als zijn opvolger aan Leiden’s academie hadden zien optreden, werd hij, mede door het verzet van Hommius, niet benoemd. Op de Haagsche conferentie (1611) was ook Corvinus, die in elk geval als een bekwaam man werd beschouwd, tegenwoordig.
Ook met de pen verdedigde hij de leer en de zaak der Remonstranten. Als Haagsche conferentie-ganger werd Corvinus door de Dordtsche Synode geciteerd.
Hier verklaarde hij, dat het hem ondoenlijk zou zijn nog langer met een geruste consciëntie in het ambt te blijven, indien de gruwelijke leer van de verwerping niet werd opgehelderd. Hij weigerde den 25sten Mei 1619 de acte van stilstand te teekenen en werd dus als „perturbateur” verbannen.
Eerst week hij naar Waalwijk uit en ijverde daar voor de hem heilige zaak.
Voorloopig bleef hij echter in het buitenland, hoewel hij ook wel eens in Leiden vertoefde (1627).
In 1632 was hij te Norden. Onderwijl had hij zich reeds meer en meer teruggetrokken en ging hij tot de rechtsgeleerde studiën over.
Later vestigde hij zich te Amsterdam, waar hij zelfs op verzoek der regeering onderricht gaf in de rechtsgeleerdheid (1646). Hij overleed in ’t begin van het jaar 1650.
De uitgave van de werken van Hugo de Groot geschiedde mede door zijn goede zorgen. Verschillende werken, meest strijd-schriften, zagen van zijn hand het licht.
