Geboren 18 Januari 1818 in Erlangen, behoorde tot een Fransch-Gereformeerde familie. Hij werd in 1844 professor in de theologie te Zürich, waar hij tegen de liberalen optrad in zijn tijdschrift Toekomst der kerk.
In 1847 werd hij professor in Erlangen en tegelijk redacteur van de bekende Reformirte Kirchenzeitung. In 1853 werd hij Konsistorialrat in Speier, maar legde dat ambt in 1861 neer, omdat hij wegens het samenstellen van een gezangboek, dat nota bene door de Generale Synode goedgekeurd was, van liberale zijde heftig aangevallen werd.
Nu keerde hij naar Erlangen terug en begon voorlezingen te houden. In 1875 werd hij predikant bij de Gereformeerde gemeente.
Hij stierf in 1888.Ebrard was een man van veelzijdige geleerdheid. Als jongeling van 24 jaar waagde hij het reeds op te treden tegen Strauss met diens critiek over de Evangelische geschiedenis.
Hij was op vele terreinen thuis, o. a. op het gebied der historie, der filosofie en natuurwetenschappen, in het bizonder der mathematica. Hij was linguïst, dichter, componist, volksschrijver, prediker en een bekwaam hoogleeraar aan de universiteit. Hij liet vele exegetische, dogmatische, historische en practische werken na. Zeer bekend zijn zijn Dogmatiek en zijn Handboek over de Dogmengeschiedenis. Ebrard was een behoudend godgeleerde, die de theologie beoefende in Calvinistischen geest. Vroeger werden zijn boeken door de godgeleerden in ons land vaak gebruikt.
