Landbouwer te Edens, een der voormannen van het Friesche Reveil; geboren 26 Mei 1792 te Edens, overleden 28 Januari 1872. Hij bestudeerde de Gereformeerde leer aan de hand van het Schatboek van Ursinus, de werken van Comrie, Appelius, Brakel, Van der Kemp, de Erskines, Groen en dergelijke schrijvers.
Door zijn toedoen kregen Edens en Spannum voortaan rechtzinnige predikanten. Hij woonde in 1848 met Ds.
Felix van Longerhouw de groote vergadering bij in het Odeon te Amsterdam, waar onder praesidium van Groen van Prinsterer tot den gemeenschappelijken strijd voor het recht der Hervormde gezindheid besloten werd. Eringa schreef verschillende opstellen in het kerkelijk maandblad en weekblad der Provinciale Vereeniging der Waarheidsvrienden in Friesland.
Zijn vurige wensch was, dat één zijner kleinzonen predikant werd. In plaats van één, kwamen er vier tot het leeraarsambt: in 1881 Ds.
P. Eringa van Gauw; in 1884 Ds.
J. P.
Eringa van Amsterdam; in 1891 Ds.
Jac.
Eringa van Woerden; in 1892 Ds. D.
D. Eringa, die 10 Juli 1906 te Parraga overleed.
