Een eenvoudig burgerman, vriend van Da Costa. Vanaf 1835 bezocht hij diens Zondagavonden, waarbij hij een zeldzame gave van luisteren gebruikte.
Van der jeugd af met een sterk geheugen begaafd, en door een aanhoudende oefening ervan (in een dichterlijk reciteercollege van jeugdige vrienden) viel het hem licht het belangrijke en schoone, dat hij bij Da Costa gehoord had, te onthouden, en bij zijn thuiskomst aan het papier toe te vertrouwen. Ruim twintig jaar hield hij dat vol.
Na Da Costa’s dood verwerkte hij deze aanteekeningen, en daaraan danken we de uitgave van Da Costa’s geïmproviseerde Bijbellezingen. In deel VII daarvan deelt Schimsheimer, bij wijze van narede, ook eenige bijzonderheden betreffende Da Costa’s persoon en gaven mede.
