van het Grieksche woord eirènè = vrede, geeft de wetenschap te kennen, die tracht te zoeken en in formuleering te brengen wat de tegenstrijdige theologische richtingen met elkander gemeen hebben. Irenisch is hij, die tusschen twee uitersten een verzoenend standpunt inneemt.
Zoo heeft in de negentiende eeuw een groep godgeleerden van de Utrechtsche school, als Beets, Doedes en Van Oosterzee, irenischen geheeten, omdat zij zich plaatsten tusschen de modernen en de orthodoxen van de rechter flank. Op zich zelf is het prijzenswaardig irenisch te zijn.
Wij allen moeten vrienden van den vrede wezen. Maar die vrede moet dan ook de ware vrede zijn en niet aan de waarheid van Gods Woord tekort doen.
Wanneer ireniek en een irenische gezindheid gepaard gaat met een principieele verzaking van de autoriteit van Gods Woord, is ze veroordeeld. De ireniek van de zooeven genoemde godgeleerden heeft aan de handhaving van het gezag der Heilige Schrift vaak meer kwaad dan goed gedaan.
Omdat elk mensch, ook de godgeleerde, van nature tot dwaling geneigd is, moet ieder, die vredelievend en verzoeningsgezind van karakter is er voor waken, dat hij met zijn irenische gezindheid aan de majesteit der waarheid niet te kort doet, want ook dit is waar, dat de waarheid is een scherp zwaard.
