is een term, die nog al eens gebruikt wordt in de nieuwere, met name de Duitsche theologie. Men meent, dat Jezus het einde aller dingen weldra verwachtte, het zou nog vallen binnen den tijd van het toen levend geslacht.
In verband daarmede gaf Jezus Zijn voorschriften. Die voorschriften, zoo met name die van de Bergrede, zijn niette verwezenlijken, ze passen niet op het leven der aarde.
Daarvoor zouden ze ook niet bestemd zijn. Ze zouden alleen moeten dienen voor den korten tijd (interim), dat de wereld nog zou bestaan.
De grondfout van deze gedachte is, dat ze aanneemt, dat Jezus oordeelde, dat Hij weldra wederkomen zou en dat het einde aanstaande was. De aanhangers van de interimsethiek verklaren van zelf, dat de Bergrede geen beteekenis heeft voor het menschelijk leven, ze kan, ze behoeft ook niet te worden opgevolgd.
Het gevolg van deze opvatting is dan ook, dat practisch aan een niet zoo gering aantal geboden van Jezus alle beteekenis wordt ontnomen. Hoe de geboden uit de Bergrede dan wel zijn te verstaan is bij het artikel Bergrede uiteen gezet.
