gaf in Den Gulden Winckel, jg. 10, 1911, blz. 5, van zichzelf deze lexicografische mededeeling: „sociaal, aristocraat, vereerder van Erasmus en Spinoza, Helvetius, Jeronimo de Bosch Kemper en Paul von Hoensbroeck; geboren in 1845 te Haarlem, 35 jaar vóór de geboorte der Nederlandsche Letteren uit de mannen en vrouwen van ’80. Zal sterven naar de wet van het probabilismus.
Droeg met Marcellus Emants en I. van Santen Kolff De Banier; leefde later met W. G. van Nouhuys en Prof.
C. L.
Dake in Woord en Beeld; is geëindigd in Den Gulden Winckel. Wenscht onbesproken en ongeïllustreerd te scheiden uit dit „Tranendal”, waarin hij het beroep van uitgever van schoone letterwerken heeft gemist.
Geen bloemen. Slipdragers: De mannen van ’80.
Eereteekenen op hün borst. Eén jaargang van het 1 cents Volksblad van De Vriend van Armen en Rijken op de kist.” Onder het pseudoniem Piet Vluchtig schreef hij verdienstelijke dichtstukjes en aardige novellen, Haagsche Hopjes getiteld.
Tevens wijsgeerig auteur gaf hij in 1880 Kritische Schetsen, in 1891 Schrijvers en Schrifturen (waaronder Dr A.
Kuyper) en in 1905 Denkers en Dichters (waaronder Dr J.
H. Gunning) in het licht.
