Een zelfstandige tak van de Cistercienser-orde. In het Cistercienser-klooster te Feuillans bij Toulouse had de abt Jean de la Barrière sinds 1574 de oude strenge orde der Cisterciensers weder hersteld en daardoor kwam dat klooster in hoog aanzien.
Het moederklooster der Cisterciensers te Citeaux was daardoor zeer naijverig op het klooster te Feuillans; maar de paus trad tusschenbeide en in 1586 werd aan den abt van Feuillans door den paus het recht verleend, om andere kloosters te reformeeren, zooals hij dat van Feuillans gedaan had. Paus Clemens VIII maakte het klooster te Feuillans met al zijn filialen van het moederklooster te Citeaux los.
Deze kloosters vormden van dat jaar af een nieuwe onafhankelijke congregatie. Deze congregatie van de Feuillanten vertegenwoordigde dus een strengere richting.
Zij breidde zich zeer uit in Frankrijk en Italië. Het Feuillanten-klooster was gedurende de Revolutie een verzamelplaats der koningsgezinden.
De aanhangers van deze partij, die voornamelijk tot den middenstand behoorden, werden Feuillants genoemd. Leiders dezer partij waren Lameth, Baurave en Dupont.
Van October 1791 tot December 1791 waren ministers van deze partij aan het bewind. De politieke partij der Feuillants heeft door den loop der gebeurtenissen alle beteekenis verloren.
