(bond, verdrag) is de staanderuitdrukking voor den bond, welken de Schotsche Protestanten onder elkander sloten voor de doorvoering der reformatie tegenover het pausdom en het Roomsch-Catholicisme (1557—1559). Toen in 1560 in Schotland de Protestantsche kerk met hare presbyteriale inrichting tot staatskerk verklaard werd, was men er aanstonds op uit, deze kerk te beschermen tegen het dreigende bisschoppelijk-hierarchische streven der Engelsche kerk.
Daarom werd in 1580 het „Nationaal-Convent” gesloten, hetwelk onderteekend was door den koning Jacobus I en door het volk anderzijds. Uitdrukkelijk werd hierbij het Roomsch-Catholicisme verworpen.
Toen later Jacobus I door de herstelling der bisschoppelijke hiërarchie en Karel I door de invoering der Catholieke liturgie van Laud maar al te duidelijk toonde, wat de bedoeling was, sloten in 1638 de stenden het bekende „Covenant” (met beroep op het Covenant van 1580). Dit Covenant werd in 1640 door een besluit van het Parlement tot belijdenis verheven en vormt met het Covenant van 1580 een gedeelte der Schotsche belijdenisschriften.
