Een verzamelnaam voor geschriften, die in de 2e eeuw zijn opgesteld, met het doel om het Judaïsme te verdedigen. Ze zijn niet van Clemens Romanus en worden daarom Pseudo-Clementinen genoemd.
Tot deze geschriften behooren 20 Grieksche homilieën, hoofdzakelijk inhoudende twistredenen tusschen den apostel Petrus en Simon den toovenaar. Tevens verhaalt dan Clemens als reisgenoot van Petrus, diens leven en hoe hij zijn bloedverwanten, die hij dood waande, terugvond.
De twee brieven aan Jacobus, als opperhoofd der kerk, de een van Petrus, de ander van Clemens. De Recognitionen, 10 boeken, zoowat hetzelfde inhoudend als de Homilieën.
De geschiedenis van het weder vinden van Petrus’ betrekkingen wordt hier wat uitvoeriger behandeld. De Epitome is een waardeloos uittreksel uit de Homilieën.
Algemeen houdt men het ervoor, dat het oorspronkelijke geschrift De prediking van Petrus omstreeks 150 n. Chr. ontstaan is.
Daarvan acht men de Homilieën een bearbeiding (circa 170 n. Chr.), met het oog op de leer, terwijl de Recognitionen een latere bearbeiding schijnen te zijn om die leer met de kerkleer overeen te brengen (ook circa 170 n.
Chr.). Waarschijnlijk zijn de eerste in Syrië of Klein-Azië ontstaan, de laatste in Rome.
