(of Contarenus), geboren 1483 in Venetië. Hij was veelzijdig ontwikkeld, een echte diplomaat.
Als gezant van Karel V bezocht hij den rijksdag te Worms 1521, waar de eenvoudige monnik Luther een diepen indruk op hem maakte. Ofschoon hij hooge wereldlijke ambten bekleedde, beoefende hij toch ook met groote voorliefde de theologie.
Paus Paulus lIl riep hem, ofschoon hij maar een leek was, tot het hooge ambt van kardinaal. Als kardinaal verloochende hij zijn onafhankelijk standpunt niet.
Hij zwoer niet bij alles, wat de Roomsche curie decreteerde, integendeel hij koesterde reformatorische gedachten. In 1541 was hij pauselijk afgezant bij het Regensburger religiegesprek.
Hij beijverde zich toen, om vereeniging tot stand te brengen tusschen Protestanten en Roomsch-Catholieken en hij ging daarin zoover, als ooit een Roomsch theoloog gegaan is. Daardoor haalde hij zich veler haat in Italië op den hals.
Van de evangelische leer der rechtvaardigmaking had hij een diepen indruk. Hij schreef een Tractaat over de rechtvaardigmaking, dat later in Roomschen geest werd omgewerkt (1571).
Toch was hij verre van Luther verwijderd.
Hij hoopte voor de Roomsche kerk op een reformatie, beter dan die Luther gebracht had.
In 1542 stierf hij. Algemeen werd zijn waarheidsliefde en zedelijke ernst geroemd.
Zijn neef Giulio Contarini was op het concilie van Trente ook een verdediger van vele evangelische gedachten en een strijder voor reformatie in de moederkerk.
