Een Bijbellezing is een soort van practische preek, niet over een enkel vers, maar over een geheele afdeeling (pericoop); al naar het valt over een geheel of een deel van een hoofdstuk. Vooral in kerken, waar naast de Zondagsdiensten ook weekbeurten gehouden werden.
De gewone preek was voor den Zondag, maar in de weekbeurt werd een Bijbellezing gehouden. Men koos dan bij voorkeur de geschiedenis van Abraham (Gen. 12—25); van Izaak (Gen. 26—35), van Jakob en Jozef (Gen. 37—50) of van de Richteren, Ruth, Daniël, Jona enz., en verklaarde dan zulk een afdeeling strenganalytisch d. i. woord voor woord en vers voor vers, om er, zoo tusschendoor, enkele practische opmerkingen uit af te leiden.
Een tijd lang zijn deze Bijbellezingen zeer in trek geweest en ongetwijfeld hebben zij hier en daar rijken zegen afgeworpen. Zelfs zijn er als vrucht daarvan enkele schoone verhandelingen verschenen.
Men denke maar aan de bekende Bijbellezingen van Da Costa. Maar dat was toch slechts tijdelijk.
Op plaatsen waar de bediening des Woords aan haar doel beantwoordde en het Woord Gods voor verstand en hart eenvoudig en bevattelijk werd verklaard en toegepast, raakten de Bijbellezingen veelal weer in onbruik en zijn zij van lieverlede in een soort lidmaten-catechisatie ontaard. Daarbij komt, dat maar zeer weinig leden der gemeente een avond in de week voor de Bijbellezing vrij kunnen nemen.
Zoo wordt ze nog slechts in enkele gemeenten gehouden.
