Naar de Mozaïsche wet (Lev. 19 : 9) mochten de hoeken van het land door den eigenaar niet worden afgemaaid, maar moesten voor de armen blijven. Ook mochten de eigenaars de op het veld overblijvende aren niet opzamelen, want het nalezen bleef voor de armen ; zelfs de schooven, die door onachtzaamheid waren blijven liggen, behoorden hun; de eigenaar had het recht niet ze terug te halen (Ruth 2:2 vv.).
Het was ook geoorloofd, om, wanneer men het land van een ander voorbijging, aren om te eten af te plukken of uit te wrijven. De sikkel mocht men niet aanwenden (Deut. 23 : 25).
Dit arenlezen gaf dus aan de Farizeën geen aanstoot als berooving van den eigenaar, maar naar hun kleingeestige uitlegging der wet zagen zij er een oogstwerk in, dat op den sabbat niet geoorloofd was (Matth. 12 : 2; Marc. 2 : 23;Luc. 6 : 1). Zoo iets zag de reiziger Robinson bij de rijpende korenvelden in de nabijheid van Hebron.
Onze Arabieren, schrijft hij, waren hongerig, en terwijl zij door de velden gingen, begonnen zij aren te plukken, wreven ze met hun handen uit en aten ze op; en, naar het wettige hiervan ondervraagd, zeiden zij, dat het een oud gebruik was.
