Bekend Duitsch wijsgeer der negentiende eeuw. Hij is geboren in 1802 te Eutin, werd in 1837 hoogleeraar in de filosofie aan de universiteit van Berlijn, heeft daar meer dan dertig jaren lang een invloedrijke positie gehad en velen van zijn studenten tot zijn leerlingen gemaakt.
In 1872 is hij gestorven.Zijn voornaamste werken zijn: Elementa Logices Aristot, 1836, 18929; Logische Untersuchungen, 1840, 18703; Naturrecht auf dem Grunde der Et hik, 1860.
Trendelenburg is met kracht opgetreden tegen de speculaties van Hegel, die den vasten bodem der werkelijkheid misten. Hij stelt tegenover het idealisme van Hegel zijn realisme en gaat er van uit, dat niet de Idee in den mensch de werkelijkheid maakt, maar dat wij in staat zijn het beeld van de gegeven, objectief buiten ons aanwezig zijnde werkelijkheid, waarin ook ideeën verzinnelijkt zijn, in ons op te nemen en denkend te verwerken. Alle denken wijst henen naar een zijn, dat het begrijpen moet, maar het denken is niet de schepper van het zijn. Door deze „realistische” grondgedachte heeft Trendelenburg bij enkele mannen in Nederland, die van de Christelijke grondgedachte uit filosofeerden, invloed gehad. Deze invloed werd nog versterkt, doordat Trendelenburg de mooie Aristotelische gedachte van de organische wereldbeschouwing overnam. De organische beschouwing ziet de wereld onder het gezichtspunt van het doel en van de door het doel doordrongen krachten, als een levend lichaam.
Hoogste doel is dan God, die tegelijk de oorsprong van alle zijn is. Zoo geeft Trendelenburg een soort speculatief Theisme. Ieder die van uit het Christelijk beginsel zich tot filosofeeren zet, zal met de filosofie van Trendelenburg moeten rekenen.