Dit is een korte, doch nadrukkelyke beschryving van ymand, die om ’t kostje arbeid, maar daar by geene liggende renten verovert. ’t Gaat dan met de raapen in den pot: men neemt het mede onder de dekens. Als zulk een opspringt, dan waagt het al.
Zy dragen hunne schatten by zich, en leven wel vrolyker en geruster, dan die hunne kelders en zolders vol voorraad hebben. Dus quinkeleert wel een schoelapper in zyn pothuis. Zy konnen van t eene brood aan het andere komen: Maar als de handen liggen, liggen de tanden. Leuyaards zyn dat waardig.
