Dit zegt men, om uit te drukken, dat ymand, hoe qualyk hy te vreden is, iets niet anders krygen zal, b. v. geene andere spyze dan hem voorgedischt is, al houd hy zich daar over noch zo misnoegt. Kop is in dat spreekwoord koppigheid.
Zo zegt men: Hy heeft een kop, daar hy na leeft; en men spreekt van ymands kop, dat is styfhoofdigheid, te breken. Maar wat anders is, Ymand ’t hoofd te breken, voor met woorden zyne herssenen te quellen, en hem moeyelyk te vallen. Ziet dat spreekwoord hier voor. Byleggen is t’scheep, wanneer men minder rantzoen krygt, dan men plagt, en zich daar mede moet vergenoegen.
Zo moeten ook koppige wel doen.
