Daniel, Daniel 5: 13.
Harrebomée I. 120 verklaart deze spreekwijze hieruit, dat men van de apocriefe toevoegsels, in de grieksche vertaling van het boek Daniel voorkomende en onder onze apocriefe boeken opgenomen, dat is de rechte Daniel niet gezegd en zulks van het geschrift op den man overgebracht zou hebben. Deze gissing heeft niet veel waarschijnlijks; vooreerst wordt niet van den echten maar van den rechten Daniël gesproken, ten andere blijkt niet dat de echtheid of onechtheid van genoemde stukken zulk een belangrijk punt van onderzoek voor onze voorouders is geweest, terwijl bovendien de overbrenging van het geschrift op den man onbewijsbaar is. Beter schijnt de uitdrukking verklaard te kunnen worden uit de groote vermaardheid die Daniel zoowel om zijne gerechtigheid Ezechiel 15: 14, Daniel 1: 8, 6: 11 als om zijne uitstekende wijsheid bezat. Daniel 2, 4, 5, worden daarvan in de uitlegging van Nebucadnezars droomen en van het geheimzinnig letterschrift aan den muur van Belsazars paleis schitterende proeven vermeld. Dan. 2: 25, 4: 8 wordt hij als in wetenschap en wijsheid boven alle toovenaars der Chaldeën uitblinkende, geschetst. Dan. 5: 13 enz. vraagt Belsazar hem of hij die Daniel is in wien zoo veel voortreffelijke wijsheid woont. Zoo wordt Daniel èn om zijne wijsheid en vroomheid, èn om zijne bekende redding uit den leeuwenkuil, een Bijbelsche type voor een van anderen zeer onderscheiden persoon, evenals Adam, Jozef, Maria. Zooals men van den rechten Adam spreekt met wien Eva meegaat, van den rechten Jozef dien Maria vindt, van de ware Maria die door Jozef gevonden wordt, zoo noemt men ook den rechten Daniel om in Bijbelsche termen den waarlijk bedoelden persoon aan te duiden; die juist bedoelde persoon is dan volgens de genoemde zegswijze deze of gene niet al geeft hij zich er voor uit, of al wordt hij er eerst voor gehouden.
