(Canis lupus). De w. komt nog steeds in Palestina voor, al is het aantal w. de laatste 50 jaar afgenomen, zodat er eigenlijk geen sprake meer is, dat dit dier schade aanricht.
Door de gesteldheid van het land en de weinige bossen, die er zijn, wijkt de w. in zijn levenswijze sterk af van zijn Europese soortgenoten. Men kan niet zeggen, dat hij in troepen leeft, hoewel er dikwijls twee tezamen zijn. Waarschijnlijk door de overvloed van voedsel is hij groter en sterker dan de Europese dieren. Overdag houdt hij zich tussen de rotsen schuil en ’s nachts sluipt hij rondom de schaapsstallen. Wanneer hij overdag gestoord wordt, stelt hij zich te weer en kent geen vrees. Zijn algemene kleur is zwartbruin en hoewel hij nog niet zolang geleden in alle delen van het land voorkwam, schijnt zijn aanwezigheid thans beperkt te zijn tot de „jungle” van de Jordaan en de Woestijn van Juda.In Bijbelse tijden was de w. algemeen en behoorde tot de gevreesde roofdieren. Zijn levenswijze was toen ook dezelfde (Hab. 1 : 8; Zef. 3 : 3). De echte roofdieraard wordt aangegeven Gen. 49 : 27 en Ez. 22 : 27. Het zijn vooral de schapen, die door de w. bedreigd worden (Matt. 10 : 16; Luc. 10 : 3, Joh. 10 : 12) en de herder verdedigt met levensgevaar zijn kudden tegen dit roofdier (Joh. 10 : 11). Daarom duidt het tezamen leven van w. en schaap ook het vrederijk aan (Jes. 11 : 6; 65 : 25).
