Wat is de betekenis van zwadder?

m. gmv., 1. uitgeworpen slijm of speeksel; slangenspog; slijm van een aal; 2. (fig.) smet, vergif van de laster; zijn zwadder op iemands goede naam uitspugen ; 3. (Zuidn.) dunne, slechte spijs ; 4. (Zuidn.) op zwadder gaan, aan de zwier gaan.

zwadder - Zelfstandignaamwoord 1. spog van een slang, gespuwd gif 2. slijm van een aal 3. venijnige laster zwadder - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van zwadderen ♢ Ik zwadder 2. gebiedende wijs van zwadderen ♢ zwadder! 3....

slangegif; uitgespuugd slijm

1. Ter aand. van slechte, dunne spijs of drank: troep; ‘t is weer zwadder vandaag. 2. In de verb. op de zwadder gaan, trekken e.d., aan de zwier gaan, op stap gaan; ook (minder gebr.) aan de zwabber gaan. Als zij gedurende de vastenavondweek op den zwadder trokken aten zij zich een breuk, VAN LOOY 1945, 96.

I. m. (slangenspog, slijm; fig. vergif van de laster; Z.-N. dunne, slechte drank of spijs). II. m. Z.-N. zegsw.: op zwadder zijn, aan de zwier.

Slangenspog, aalslijm, laster. Zwadderig: troebel, vuil. Iemands naam bezwadderen.

('zwaddar) m. A. I. Eig. 1. slangespog. 2. Uitbr. slijm van een aal. II. Metf. vergif van de laster : zijn op iemand uitspuwen. B. [~ zwabberen] zwier : op zijn.

m., 1. uitgeworpen slijm of speeksel; 2. lasterlijk venijn.

van den Germ. wt. sweth, verwant met suth = zieden (z. d. w.), vandaar: uitwaseming, smook, uitbraaksel (als bij 't overkoken). Bezwadderen — met zwadder bemorsen.