Wat is de betekenis van werktuigkunde?

v., leer, kennis der werktuigen; mechanica ; — les daarin, leerboek daarover.

werktuigkunde - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap), (techniek), leer van het ontwerpen, vervaardigen en in bedrijf houden van machines (machinebouw, scheepsbouw, energie- en aandrijftechniek) en staal- en constructiebouw (b.v. offshore, olie- en gaswinning). ♢ Hij studeert werktuigkunde aan de univer...

leer, kennis v/d werktuie, meganika.

v. (wetenschap, leer der krachten en der bewegingen; ook: les[uur] over, leerboek in dit vak).

andere naam v. → mechanica.

('werk) v. (-n) 1. Eig. leer van de krachten en bewegingen van werktuigen (→ werktuig I 1, 2) : de is een onderdeel der natuurkunde. 2. Metn. boek daarover. Syn. mechanika.

v., leer, kennis der werktuigen, vin. gericht op de werking, bediening en reparaties.

de wetenschap die zich bezig houdt met de samenstelling van werktuigen (inz. machines, zie ald.); haar grondslag is de mechanica (ook wel als. synoniem van W. gebezigd), en deze omvat de leer van de beweging (dynamica) en de leer van het evenwicht (statica) der lichamen.

WERKTUIGKUNDE, v. leer, kennis der werktuigen, mechanica; les, leerboek daarover.